Mianem endodoncji określa się dział stomatologii, zajmujący się diagnostyką oraz leczeniem schorzeń miazgi zębowej oraz tkanek okołowierzchołkowych. Podstawową metodą terapii jest leczenie endodontyczne, zwane również kanałowym. Przeprowadza się je za pomocą bardzo cienkich narzędzi piłujących oraz penetrujących, a także mikroskopów oraz endometrów. Pierwsze umożliwiają dentyście dokładną obserwację wnętrza komory zęba oraz kanałów, zaś drugie – pomiar ich głębokości. Ważnym elementem endodoncji jest również diagnostyka rentgenowska.
Endodoncja – kiedy znajduje zastosowanie?
Wskazań do leczenia endodontycznego jest kilka. Na liście znajdują się jednak przede wszystkim:
- głębokie ubytki próchnicowe,
- martwica miazgi,
- zgorzele miazgi,
- urazy mechaniczne zęba (zwichnięcia, złamania),
- planowane leczenie protetyczne,
- zapalenia tkanek okołowierzchołkowych,
- nieprawidłowo wykonane pierwsze leczenie endodontyczne (nieszczelne wypełnienia kanałów, pozostałe w nich fragmenty narzędzi itp.).
Warto przy tym pamiętać, że przed leczeniem endodontycznym stomatolog musi wiedzieć o ewentualnych chorobach ogólnoustrojowych pacjenta. Istnieje bowiem kilka względnych przeciwwskazań do jego przeprowadzania. Są to m.in. schorzenia serca, nerek, wątroby, a także zaburzenia endokrynologiczne.